.
Όσο θυμάμαι τον ενήλικο εαυτό μου δούλευα φουλ-τάιμ 9 με 7, 9 με 8 και πάει λέγοντας... Ακόμα και ανήλικη κάποια καλοκαίρια δούλευα για να έχω το δικό μου χαρτζιλίκι.
 |
| elenirantou.blogspot.gr |
Oχτώ χρόνια πριν σταμάτησα συνειδητά να δουλεύω για να μεγαλώσω την τότε νεογέννητη κόρη μου. 8 χρόνια τώρα διανύω την πιο ήσυχη περίοδο της ζωής μου: οικογένεια, παιδί, σπίτι, χρόνος για μένα, όλα τα καλά. Υπάρχουν βέβαια και τα αρνητικά όπως πχ. το μικρότερο εισόδημα που μπαίνει πια στο σπίτι και το οποίο λόγω κρίσης γίνεται σταδιακά ακόμα μικρότερο.
Αυτά τα οχτώ χρόνια δέχτηκα πολλές φορές την ερώτηση γιατί δε συνεχίζω τη δουλειά, γιατί μένω σπίτι και άλλα παρόμοια σε διάφορους τόνους: από το "κρίμα τις σπουδές σου" ως το "και τι κάνεις όλη μέρα κλεισμένη σε ένα σπίτι;"
Δεν μπορώ να πω πως δεν με πειράζουν όλα αυτά. Απλά θα ευχόμουν να σκέφτονται όσοι τα λένε κάποια πράγματα:
1. Ο καθένας έχει τη δική του συνταγή ευτυχίας
2. Οι επιλογές του άλλου πρέπει να γίνονται σεβαστές ακόμα κι αν δεν τις συμμεριζόμαστε
3. Κανείς δεν ξέρει πραγματικά τις ιδιαίτερες συνθήκες που ωθούν το άτομο ή την οικογένεια προς συγκεκριμένες επιλογές
4. Για να κάνεις ο,τιδήποτε καλά, πρέπει να προσπαθήσεις, να επενδύσεις και ενίοτε να ιδρώσεις
 |
| blogger.com |
Στην πραγματικότητα η εργαζόμενη μητέρα και η μητέρα που μένει σπίτι δεν είναι ζευγαράκι αντιθέτων. Σε πολλές περιπτώσεις η εργαζόμενη μητέρα κουβαλάει ένα δυσανάλογα μεγάλο φορτίο αλλά δυστυχώς γνωρίζω και μη εργαζόμενες που έχουν δύσκολη, απαιτητική και επίπονη καθημερινότητα.
Αν προσέβαλα κάποιον, του ζητώ προκαταβολικά συγνώμη. Δεν είχα τέτοιο σκοπό. Απλά υπάρχει πάντα και η άλλη πλευρά...
