Με σκοτώνει η αναβλητικότητά μου!

Photo www.psychologytoday.com/basics/procrastination

Καθημερινά φτιάχνουμε λίστες με τις υποχρεώσεις μας και καθορίζουμε τις προτεραιότητές μας.  Όλα είναι καθαρά και νοικοκυρεμένα μπροστά στα μάτια μας και γνωρίζουμε επακριβώς τι πρέπει να κάνουμε (δες προηγούμενη ανάρτηση: Το "To Do List" και τα μυστικά του).  

Γιατί όμως δεν το κάνουμε; Γιατί κωλυσιεργούμε; Γιατί αναβάλλουμε το αναπόφευκτο; Αφού κάποια στιγμή θα υποχρεωθούμε να το κάνουμε γνωρίζοντας πολύ καλά ότι κάθε αργοπορία έχει τις συνέπειές της: κόστος και περιττό άγχος.

Οι επιστήμονες αναφέρουν ένα σωρό λόγους, από αυταρχική διαπαιδαγώγηση στην παιδική ηλικία μέχρι το φόβο της αποτυχίας ή της επιτυχίας. Αυτά ίσως ισχύουν για όσους έχουν χρόνιο πρόβλημα αναβλητικότητας.  Εμείς οι υπόλοιποι μπορούμε να βοηθηθούμε π ι θ α ν ό τ α τ α από τα παρακάτω:

1. Just Do it.  Απλά κάνουμε αυτό που έχουμε να κάνουμε χωρίς να το πολυσκεφτόμαστε.  Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, που λέγανε και οι αρχαίοι και συνήθως είναι το 50% όλης της δουλειάς.

2. Βάζουμε προθεσμίες (σε άψογα ελληνικά: deadlines): πχ. μέχρι τις 10 Μαρτίου πρέπει να κλείσω ραντεβού με τον οδοντίατρο

3. "Σπάμε" την εργασία σε μικρότερα κομμάτια.  Λίγο-λίγο κάθε μέρα μπορούμε να καταφέρουμε πολλά.

4.  Βάζουμε ένα "αφεντικό πάνω στο κεφάλι μας". Ζητάμε τη βοήθεια ενός φιλικού μας προσώπου, το οποίο αναλαμβάνει να μας ελέγχει ώσπου να ολοκληρώσουμε μια δουλειά.  

5.  Προβλέπουμε για το τέλος ένα είδος αμοιβής.  Η "αμοιβή" μπορεί να είναι υλική ή και δωρεάν, εξαρτάται τι λείπει στον καθένα.

Για κάθε άνθρωπο μπορεί να λειτουργήσει η μια ή η άλλη προσέγγιση.  Το σημαντικό είναι να σπάσουμε το φαύλο κύκλο της αναβλητικότητας και να πάμε τη ζωή μας ένα βήμα παρακάτω...

Εμένα με έχει βοηθήσει η πρώτη "συμβουλή": το Just Do it. Κανένα από τα υπόλοιπα δεν με έχει βοηθήσει μακροπρόθεσμα.  Οχι πως δεν είναι εξίσου σημαντικά, απλά ο καθένας σκέφτεται και δρα διαφορετικά από το διπλανό του.

Εσείς τι κάνετε, όταν νιώθετε τα deadlines απειλητικά πάνω απ' το κεφάλι σας; Παίρνετε πονστάν μάξιμουμ, λεξοτανίλ ή αρχίζετε και τα σπάτε;