Δεν αγαπούσα πάντα τα παλιά αντικείμενα. Με ανατρίχιαζαν! Από ένστικτο όμως κρατούσα κάμποσα από αυτά. Τι κι αν αγαπάω την απλότητα και το δωρικό στυλ, τι κι αν μου αρέσει να πετάω πράγματα! Είναι κάποια αντικείμενα που θαρρείς πως έχουν ψυχή και δεν πρόκειται να τα αποχωριστώ ποτέ (εκτός πια κι αν χαλάσουν ή τα φάει ο σκόρος!!!)
Για παράδειγμα:
Εσάρπα μάλλινη (σίγουρα θα έχετε δει παρόμοια σε κάποια ταινία του '60 με πρωταγωνίστρια τη Βουγιουκλάκη!) Αυτή είναι ολόμαλλη της μαμάς μου και της την ζήτησα όταν έφυγα από το πατρικό μου. Την έχω φορέσει μια-δυο φορές μάξιμουμ! Πόσους γάμους να πετύχω το χειμώνα, η γυναίκα...
Βάση για κραγιόν (όταν την πρωτοείδα σε ένα παζάρι δεν κατάλαβα αμέσως σε τι μπορεί να χρησιμεύει...)
Δερμάτινη τσάντα 60's. Tην αγόρασα από παζάρι ένα ολόκληρο ευρώ! Όση ώρα την καθάριζα πέφτανε από τις θήκες της διάφορα αντικείμενα: κέρματα από την εποχή της δικτατορίας, εικονίτσες του Ιησού, τσιμπιδάκια κι ένα μικρό μενταγιόν. Η γιαγιά προφανώς εκτός από θρήσκα ήταν και λουσού...
Κοντομάνικη μάλλινη μπλούζα 60's. Της μαμάς μου. Την φοράω κι εγώ, σπάνια όμως, γιατί κρυώνουν τα χέρια μου (τι μόδα κι αυτή!) Εδώ την βλέπετε από την πίσω πλευρά που κουμπώνει με ένα χαρακτηριστικό κουμπάκι.
Εχω κι άλλα - όχι πολλά - κυρίως έπιπλα-αντίκες και παλιά βιβλία. Δεν θέλω όμως περισσότερα. Μου φτάνουν και μου περισσεύουν! Μετά από "σπίτι" δεν θα ανοίξω και παλαιοπωλείο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχολιάκι;