Παρασκευή 27 Μαρτίου 2015

Οργάνωση λινοθήκης!!!

Οι βροχερές μέρες είναι οι πιο κατάλληλες για projects οργάνωσης.  Σε βγάζουν από τις μελαγχολικές σκέψεις και ταυτόχρονα βάζουν το μυαλουδάκι σου να δουλέψει...  Η οργάνωση της λινοθήκης μου ήταν ένα project που με στοίχειωνε καιρό.  

Είχα οργανώσει τα ράφια πολλές φορές στο παρελθόν αλλά μέσα στις επόμενες εβδομάδες γίνονταν άνω-κάτω. Τώρα ξέρω τι πήγαινε στραβά: δεν είχα πλάνο. Ακούγεται κάπως αόριστο αλλά θα καταλάβετε τι εννοώ παρακάτω.

Αυτό που αποκαλώ εγώ "λινοθήκη" είναι ένα κομμάτι της τετράφυλλης ντουλάπας της κόρης μου.  Στην πόρτα η μικρή έχει κολλήσει... δυο φτερά από παγώνι!!!!!


Πέμπτη 26 Μαρτίου 2015

"The life-changing magic of tidying-up" της Marie Kondo

Τελευταία διάβασα ένα βιβλίο οργάνωσης που πρωτοεκδόθηκε στην Ιαπωνία με πωλήσεις που φτάνουν τα δύο εκατομμύρια αντίτυπα σε όλο τον κόσμο!  Είναι το "Τhe life-changing magic of tidying-up" της Μαρί Κόντο, μιας 25χρονης Γιαπωνέζας που δουλεύει ως επαγγελματίας organizer στη χώρα της.

Το βιβλίο αυτό με επηρέασε αρκετά χωρίς αυτό να σημαίνει ότι συμφωνώ με όλα όσα γράφει η Κόντο.  Παρακάτω σας δίνω μια περίληψη που πιστεύω θα βρείτε πολύ ενδιαφέρουσα, ιδιαίτερα όσοι παθιάζεστε με θέματα οργάνωσης.

Αποτέλεσμα εικόνας για the life changing magic of tidying up
Η Μ. Κόντο ζει σε μια χώρα όπου η οργάνωση είναι αρετή, όπως στην Ελλάδα το φιλότιμο.  Τα παραδοσιακά γιαπωνέζικα σπίτια θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν από το μέσο Ευρωπαίο όχι απλά οργανωμένα αλλά... άδεια.  Τίποτα περιττό, απλότητα και λιτότητα.   Αυτά ίσχυαν μέχρι πριν κάποιες δεκαετίες.  Ο σημερινός Γιαπωνέζος είναι πλέον υπερκαταναλωτικός, η γιαπωνέζικη αγορά συγκρίνεται με την αμερικάνικη σε ποικιλλία και προσβασιμότητα και οι Γιαπωνέζοι φαίνεται να αγοράζουν προϊόντα με τη σέσουλα, τα σπίτια γεμίζουν αντικείμενα που δεν χρησιμοποιούνται και ο μέσος Γιαπωνέζος αισθάνεται ότι "προδίδει" τις αξίες των γονιών και των παππούδων του.   Τι συμβουλεύει η Μαρί: 


Παρασκευή 13 Μαρτίου 2015

Το πρώτο μου σπίτι: ποια λάθη να αποφύγω!

Το σπίτι μας έχει αξία. Δεν αναφέρομαι στην αξία του από ψυχολογικής πλευράς (ζεστασιά, θαλπωρή κλπ) αλλά από πρακτικής πλευράς: έχει μια τιμή, κοστίζει τόσο να το αγοράσεις όσο και να το συντηρήσεις.  Το σπίτι βέβαια πρέπει να το ζεις, αλλά με σεβασμό.  Κάθε τι που σε περιβάλλει μπορεί να μην έχει ψυχή (οι Ιάπωνες διαφωνούν!) αλλά έχει μια ιστορία μικρής ή μεγάλης προσφοράς.  Σου δίνει και πρέπει να του δώσεις.